در دنیای گسترده و خوشمزه گوشت‌ها، استیک جایگاه ویژه‌ای دارد. این قطعه گوشت نه تنها به خاطر طعم بی‌نظیرش، بلکه به خاطر تکنیک‌های پخت متنوع و فرهنگی که پشت آن وجود دارد، جایگاه ممتازی کسب کرده است. اما استیک چیست و چرا اینقدر محبوب شده است؟
در این مقاله ما شما را در سفری مختصر و مفید به دنیای استیک‌ها همراهی می‌کنیم؛ از معرفی انواع استیک گرفته تا رازهای داشتن یک استیک کامل و خوشمزه که تنها در ۵ دقیقه می‌توانید به آن دست پیدا کنید.
پس این مقاله را بخوانید، یاد بگیرید و خودتان را برای تجربه‌ای ناب از آشنایی با استیک آماده کنید!
استیک چیست؟
در پاسخ به این سوال که استیک چیست، می‌توان گفت استیک به بخشی از گوشت اطلاق می‌شود که عمود بر فیبرهای ماهیچه‌ای برش داده می‌شود و در نتیجه یک تکه گوشت لطیف و آبدار به دست می‌آید. این گوشت خوشمزه را می‌توان با کباب کردن، گریل کردن یا سرخ کردن، پخت. محبوب‌ترین برش‌های استیک شامل ریبای، فیله، فیله مینیون و نوار نیویورکی است که از گوشت گاو تهیه می‌شود.
برش‌های گوشتی که از چندین ماهیچه جدا می‌شوند شامل بافت همبند سفت و شاید تاندون‌ها می‌شود که هر دو در طول پخت طولانی، نرم و سپس ذوب می‌شوند تا استیک را آبدار کنند. اگر از استیک‌هایی مانند استیک دنده استفاده می‌کنید، معمولا استیک پخته نهایی خشک‌تر از سایر استیک‌ها خواهد بود؛ زیرا هیچ بافت همبند یا رگه‌ای در ماهیچه منفرد گوشت این نوع استیک وجود ندارد.
استیک گوشت گاو معمولاً کبابی، سرخ شده یا آب پز می شود. سایر گوشت‌ها مانند گوشت خوک، بره و حتی ماهی را نیز می‌توان به صورت استیک برش داد.
استیک خام چیست؟
استیک خام به قطعه‌ای از گوشت تازه گفته می‌شود که هنوز پخته نشده است. همان طور که گفتیم استیک معمولاً از بخش‌های مختلف گوشت گاو برش داده می‌شود و باید پس از خرید به درستی تازگی خود را حفظ کرده و پیش از مصرف باید پخته شود.
استیک‌ها معمولاً دارای چربی‌های داخلی هستند که به آنها طعم می‌دهد و بافت آنها را نرم می‌کند و بسته به سلیقه، به روش‌های مختلفی مانند کباب کردن، گریل کردن، یا پختن در فر طبخ می‌شود. خام بودن استیک تنها به حالت اولیه گوشت قبل از طبخ اشاره دارد.
انواع استیک و تفاوت آن ها
در دنیای غذاهای گوشتی، استیک یک غذای ارزشمند و پرطرفدار است. استیک نه تنها یک پله بالاتر از ساده‌ترین روش‌های طبخ گوشت است، بلکه تجسم دقت، مهارت و شور و شوق در آشپزی است. نوع برش، کیفیت گوشت، روش پخت و نوع چیدن در بشقاب همگی دست به دست هم می‌دهند تا یک تجربه غذایی لذت‌بخش و به‌یادماندنی خلق شود.
در ادامه به معرفی انواع استیک می‌پردازیم تا تفاوت‌های آنها را بهتر متوجه شوید.
استیک ریب آی (Ribeye)
این استیک از گوشت‌های پرچرب و معطر قسمت دنده‌ها گرفته می‌شود. به طور دقیق‌تر می‌توان گفت، استیک ریبای از قفسه سینه بالایی و دنده‌های شماره ۶ تا ۱۲ گرفته می‌شود. نکته کلیدی استیک ریبای، وجود چربی‌های آب‌داری است که بافتی نرم و طعمی غنی به گوشت می‌دهند. بهترین حالت پخت این استیک به‌طور کلی مدیوم رِیر است.
استیک تِندِرلوین (Tenderloin) یا فیله مینیون
این استیک از گوشت کمر و زیر دنده‌ها به دست می‌آید و لقب “تِندِر” به این نوع استیک به دلیل نرمی و ظرافت بافتش داده شده است. فیله مینیون به گوشت‌های کوچک و گردی گفته می‌شود که از قسمت مرکزی کمر برش می‌خورند و کمترین چربی را دارند. توصیه می‌شود این استیک به طور مدیوم رِیر یا مدیوم، پخته شود تا بافت آن حفظ شود. اگر امکان گریل یا کباب کردن فیله مینیون را ندارید، بهترین روش پخت آن، این است که لایه بیرونی آن را سرخ کنید تا قهوه‌ای شود، سپس پخت را در حرارت ملایم و یکنواخت در فر به پایان برسانید.
استیک سرلوین (Sirloin)
قسمت بالایی پا و پشت دنده‌ها گوشت مخصوص استیک سرلوین را تشکیل می‌دهند. سرلوین چربی کمتری دارد و سفت‌تر است ولی طعم دلپذیری دارد. به عبارت دیگر طعم بسیار گوشتی و لطیف با تعادل خوبی از گوشت و چربی دارد. نوع پخت مدیوم تا مدیوم وِل برای این نوع گوشت ایده‌آل است. همچنین باید روی حرارت بالا پخته شود.
استیک تی‌بُن (T-Bone) و پورترهاوس (Porterhouse):
این دو نوع استیک اغلب با هم اشتباه گرفته می‌شوند زیرا هر دو شامل دو نوع گوشت در یک برش هستند: تندرلوین و استریپ. تفاوت اصلی این دو استیک در اندازه آنها است که استیک پورترهاوس بزرگ‌تر است. هر دوی این استیک‌ها با پخت مدیوم رِیر تا مدیوم، عالی هستند.
طبق مقررات USDA، قسمت فیله باید ۱.۲۵ اینچ عرض داشته باشد تا به‌عنوان استیک پورترهاوس طبقه‌بندی شود و فقط نیم اینچ عرض داشته باشد تا به عنوان T-bone طبقه‌بندی شود.
استیک نیویورک استریپ (New York Strip)
به بخش کم چربی استرلوین که سفت‌تر است، استیک نیویورک استریپ گفته می‌شود. این استیک طرفدارانی دارد که به دنبال طعم گوشت خالص و بدون چربی اضافی هستند و معمولاً پخت مدیوم را ترجیح می‌دهند.
استیک فلَنک یا پهلو (Flank) و اسکرت (Skirt)
هر دوی این‌ها، استیک‌هایی باریک و دراز هستند که از قسمت‌های کناره شکمی به دست می‌آیند. به خاطر بافت فیبری، بهتر است به صورت مرینیت شده یا در برش‌های نازک سرو شوند. بهترین روش پخت این استیک‌ها، پخت سریع بر روی حرارت بالا است.
استیک اسکرت معمولا با استیک فلنک اشتباه گرفته می‌شود. گوشت اسکرت از ماهیچه های دیافراگم گاو گرفته می‌شود در حالی که فلنک از زیر کمر، کمر و امتداد شکم گاو به دست می‌آید.
نکات تکمیلی برای شناخت بهتر استیک:
- دما برای پخت: عامل کلیدی موثر بر طعم و بافت استیک، دمای پخت آن است. انتخاب بین رِیر، مدیوم رِیر، مدیوم، مدیوم وِل و وِل (کم‌پخت، تاپخت در حد متوسط و پخت کامل) بسیار حائز اهمیت است.
- مرینیت و چاشنی: انتخاب مرینیت و ادویه‌جات نیز می‌تواند بر روی نتیجه نهایی تاثیر بگذارد. باید توجه کرد که هر نوع استیک به نوع خاصی از مزه‌دار کردن نیاز دارد و همه ادویه‌ها و چاشنی‌ها مناسب همه انواع استیک نیستند.
- ادوات پخت: ، وسایل صحیح پخت تاثیر زیادی روی خروجی دارند؛ از یک تابه گریل خوب گرفته تا یک دماسنج گوشت دقیق.
استیک غذای کدام کشور است؟
استیک به شکلی که امروزه می‌شناسیم، عمدتاً با فرهنگ غذایی اروپای غربی و به خصوص فرانسه و انگلستان شناخته شده است. اما، به‌طور کلی می‌توان گفت که گوشت گاو به شکل استیک یک ویژگی مشترک در بسیاری از فرهنگ‌های غذایی به سراسر جهان ازجمله آمریکا، کانادا، استرالیا، آرژانتین و اروگوئه است.
اسکاندیناوی یک اصطلاح گسترده تر برای کشورهای شمال اروپا دانمارک، نروژ، سوئد و فنلاند در شمال اروپا است. اسناد تاریخی مربوط به اواسط قرن پانزدهم نشان می‌دهد که در فرهنگ اسکاندیناوی کلمات “steik”، “stickna” و “steikja” را برای اشاره به یک برش ضخیم گوشت به کار می‌بردند. این تکه ضخیم گوشت از ماهیچه‌های پشتی حیوان بریده و به صورت کبابی، سرخ شده یا بریان مصرف می‌شد.
استیک مرغ چیست؟
در پاسخ به این سوال که استیک مرغ چیست، می‌توان گفت استیک مرغ، تکه‌ای ضخیم از گوشت سینه مرغ بدون استخوان و پوست است که به شکل استیک پخته می‌شود. این قطعه از گوشت مرغ می‌تواند مانند استیک گوشت گاو، در تابه گریل یا روی آتش کباب شود. معمولاً می‌توان استیک مرغ را قبل از پخت، مزه‌دار کرد تا طعم بهتری داشته باشد. پس از مزه‌دار کردن، استیک مرغ را می‌توان بر روی حرارت بالا برای مدت زمان کوتاه پخت تا خارج آن ترد و داخل آن کاملاً پخته شود.
استیک مرغ یک گزینه محبوب برای کسانی است که به دنبال جایگزینی سبک‌تر و کم‌چرب‌تر نسبت به گوشت قرمز هستند، ضمن اینکه همچنان دارای پروتئین بالا و طعم دلچسبی است که می‌توان آن را به روش‌های مختلف طبخ و سرو کرد.
طرز تهیه استیک گوشت در ماهیتابه
درست کردن استیک گوشت در ماهیتابه روشی محبوب و آسان برای تهیه یک وعده غذایی لذیذ است. در زیر مراحل کلی و نکات مهم برای تهیه استیک گوشت در ماهیتابه را بیان می‌کنیم:
مواد لازم:
- استیک گوشت (مانند ریب‌آی، فلنک یا فیله مینیون)
- نمک و فلفل به میزان کافی
- روغن با دمای دود بالا مانند روغن کانولا یا روغن آفتاب‌گردان
- کره
- سیر (اختیاری)
- رزماری تازه (اختیاری)
طرز تهیه:
- گشوت را حداقل ۳۰ دقیقه قبل از پخت از یخچال خارج کنید تا به دمای اتاق برسند.
- گوشت را با دستمال کاغذی تمیز کنید تا خشک شود.
- نمک و فلفل را به طور یکنواخت روی هر دو طرف استیک بمالید.
- یک ماهیتابه سنگین، ترجیحاً چدنی، را بر روی حرارت متوسط تا بالا قرار دهید تا کاملاً داغ شود.
- مقداری روغن را در ماهیتابه بریزید و اجازه دهید روغن داغ شود.
- استیک‌ها را در ماهیتابه قرار دهید. اجازه دهید هر طرف بدون حرکت دادن برای ۴-۵ دقیقه بپزد (برای استیک مدیوم رِیر). اگر ترجیح می‌دهید استیک بیشتر بپزد، زمان بیشتری آن را در تابه قرار دهید. چنگال یا سیخ در استیک نزنید چرا که آب داخل گوشت خارج شده و باعث خشک شدن آن می‌شود.
- در دو دقیقه آخر پخت، مقداری کره، سیر خرد شده و رزماری را به ماهیتابه اضافه کرده و با قاشق کره را بر روی استیک بریزید.
- استیک را از ماهیتابه خارج کنید و روی یک بشقاب گذاشته، بگذارید برای ۵-۱۰ دقیقه استراحت کند تا آب داخل گوشت پخش شود.
سوالات متداول
[rank_math_rich_snippet id=”s-f57d7e48-eda0-46fe-ae36-627f68702662″]
بدون دیدگاه